Uzundu Yol Şiiri - Özlem Çay

uzun yollar yürüdüm,
yürüdüğüm ömrüm kadar uzun..
dakikaları saatlere
zincir zincir çekip iliştırmiş,
basamak olmuşum asırlara.
yılgın merdivenlerin sonları
bilmediğim kokulara açılır,
geçerken ardıma kalanı zihnime kazırım.
geçemediğim dar sokaklar da
çıkmazlara da denk gelmişim.
adımlar hep yorgun mu kalırdı bu kentte?
çoğulların ağırlığından mıydı aksaklığı?
bilmiyorum,
bilmek istemediğimden belki,
sormuyorum,
sessizliği ürkütmek istemiyorum..
usulca biriktirdiğim,
suskunlukları bırakıyorum ardım sıra
geçtiğim her köşe başına..
vazgeçmişlikleri atmıyor,
onları
deniz kuşlarına ayırıyorum,
bu kentin her sokağı maviye açılır bilirim..
mazinin gömülü taşları, yosun yeşiline aldırmaz
ufka baktığı yerde derinlerde buluşur.
zamanın yükleri,
yaşamın yığınlarını tartmadığı yerde
dalgalara emanet edilir bu şehirde...
ne çoktur ki içindekiler coşar zaman zaman..
tıpkı bizim gibi
tıpkı ben gibi....
tıpkı sen gibi...öz/