Uygar Yeni Şiirleri - Şair Uygar Yeni

Sadi Şirazi demiş;
Aşk’a uçarsan kanatların yanar.

Mevlana cevap buyurmuş bir soruyla;
Aşk’a uçmazsan kanat neye yarar?

Nefesimi kesiyorsun azizim,
Nefesin çaydan sıcak,
Sigaradan bile dumanlı,
Tenimi yakıyorsun…

-Közse,

Gün olur sahipsiz bir adam ölür
Toprağın bağrında açılmış bir yara gibi,
Bir zelzele kopar sıcağın ortasında…
Mevsim, sırasını verir gelen bir mevsime
Çatır çatır gökten rüzgârlar kopar,
Çığlıklar yükselir topraktan göğe

Aya çaldım rengimi, sana çaldım sonra
Bir karaya bir aka çaldım rengimi
Demlerin en hasıdır şimdi
Bir sana çaldım bir de bana rengimi

Suçun kırk satırlık senedi

Ben yokken sen kime benzersin?
Güneş uzaktır, sıcak…

Ay da uzun ve yalnız,
Günün canı cehenneme!

Dibindeki görmez seni,
En uzaklardan duyulur sesin.
Ne yanındakine dokunabilirsin,
Ne de uzaklara değer ellerin...

Boştasın sanki

Yürüyordum,
Sana ve rüzgâra verecek şeyim kalmamıştı
Terledim, ceketimi attım sokağın ortasına
Gömleğimin kollarını katladım,
Deli bir rüzgâr esti
Çıldırdım…

Öyle bir kente gidelim ki sevgili
Bizden başka yabancısı olmasın
Bizden başka misafiri,
Bizden başka acemisi olmasın

Öyle bir kente gidelim ki sevgili

Bir Ada Hikâyesini Okuyorum Ustanın Ağzından

Kaf Dağından Kafkasya’dan Gittiler Tanrıların İnsanla Savaşını Başlatarak Gittiler

O cesur ateş hırsızını tanrıların gazabından kurtaran halk
Kafkasların yiğit başkaldıran çocukları

Yerleşik acılarım var,
Kapanmayan yaralarım,
Bitmeyen dertlerim,
Kederlerim var bilirim…

Fakat ne zaman aklıma düşsen;