Uygar Yeni Şiirleri - Şair Uygar Yeni

Ey devleti devran;
İşbirlikçisin sen
Katillere iş tutan bir simsar
Dişleri kirli bir çakal
Kuyruğu keyfiyle sallanan bir sansar...

Yıl iki bin on beş, mart ayının ikisi
Kiminin gözü seyrinden vurulur toprağa
Doksan yıllık bir ömre kim bilir daha neler sığardı?
Al gözüm, seyreyle dünyanın son halini
Dağ başında ölünebilir elbet son bir nefes ile
Evrene yıldız olmak imkansız,

Sayın Nietzsche
Evet; sanattan, bilimden
Ve edebiyattan çok siyaset konuşuluyor buralarda...

Üçüncü sınıf; dört coğrafya, yedi iklim bir yanımız
Yemin Billah yedi veren toprakların çocuklarıyız biz...

Hiç Ermeni tanımadım
Dedemlere kızıyorum aslında,
Dedemin babası sol yanından vurulmuş
Otuz üç yaşında, en delikanlı çağında...

Kurşun kızıl kıyamet

Koy başını omzuma,
Göğsüm senin yerin!
Yüreğimin sesi de senin…

Kar suyu gibi,
İnceden sız içime…

Postaneye uğramıştım bugün
İcralık bir borca dair
İş güç çelimsiz,
Bu sene de geç yaprak açtı ıhlamurlar
Tarihe dair ağaçlar takılıyor fikrime...

Elimi sıkan en sağlam delikanlıydı
Ve bense bir çocuk…

Daha okul yılları,
Benden birkaç sene geriden gelmişti dünyaya
Ve benimle yaşıt

Hiç dönmeyecek bir yolcu gibisin şimdi
Gitmeden önce sen
Ayrık otlarına takılmadan biz
Ne güzelmişiz

Geçmişi özlüyorum işte

Elmanın kokusunu bilen var mı?
Bir nefeslik elma kokusu kaç çocuk eder?
Kaç beden eder bir tadımlık elma kokusu?
Kaç ateşe denk düşer, tenleri nefesleri yakan?

Kaç çocuk eder

Akşam akşam iyi geldin yine
Hoş geldin
Gel otur yanıma, bir çay içelim
Hoş geldin...

Otur şöyle yanıma,