Muharrem Soyek Adlı Antoloji.com Üyesinin Şa ...

Bedduadan şiir yapmak zordur. Tebrikler. Ağıt yakmak gibi...

Gittik mi böyle gidelim canana.

Böylesi bir deli divane dervişliği kimsenin bilmeyeceğiini artık söyleyemeyiz. Bu şiir şahit olmuştur. Bence böylesi bir kendinden vazgeçişi saklamak da günah olurdu zaten.

Demek ki kıssadan hisse. Her çıkrığın ipiyle kuyuya inilmiyor. :)

Alıp götüren bir şiir. Emeğine sağlık. Hayallerin yalnızlığı terkedilmiş güvertede volta atan bir kalbi sardalyası çekilen denizlerden daha bir beter üşütüyor sanki. Öyle hissettim.

Yıkılsa da sahnesi, sussa da bestesi, kırılsa da sazı gene de bitmiyor aşkın neşesi. Hatırlamak bile iyi geliyor insanın ruhuna. Önemli olan galiba başlatılmış olması. Aşk ateşini başlatamamışlar bence bitik aşklardan daha bedbahttırlar. tebrikler, saygılar

Kendini engelleyen engelsizler yardımla giderilemez engellerdir. Tebrikler.

Şiirin kendisi kadar felsefesi de güzel bana göre. Ölüm de hayatın bir boyutudur. Sevimsiz bir geçiş olsa da onsuz hayat yürümez. Ölüm değişimin biçimsel kırım için son tırpan vuruşudur. Emeğinizi kutlarım; güzel bir eser çıkmış ortaya.

Gezinen ölülere 'kalk marşı' olacak bir şiir. Keşke toprak olmuş ölüleri de kaldıracak bir şiir yazılabilse....

Aşk her ne kadar bir cananda görüntü verse de, hep insanın gönül tahtında oturan ebedi duygu sultanıdır. Aşk ve âşık üstüne güzel bir şiir olmuş. Kutlarım.

Şair'in bedeni göçüp gider, kaybolur dünyadan. Şairin ruhu şiirinde kalır, şiir de dünyaya miras kalmıştır zaten. Şairlere uzun ömürler; şiirlere naif ruhlu okuyucular nasip olsun.

Bu çok duygulandırıcı 'anne' şiirler geçiti için teşekkürler. Emeğine sağlık

Ne mutlu aşk esintisiini içinde saklayabilene...

Sarılamayınca bir sevgiye yalnızlık daha bir beter acıtıyor şiirde. Hele de sevginin elinden tutmadan ölmek endişesi kahrediyor. Tebrikler. Beğenmeye nazlanılmayacak bir şiir.

İnsanı kendi içine düşürüp dibe vurmaya bir saç teli inceliği kalanda varoluş bilincinin 'şimdik' ipiyle mavi gökyüzüne çeken bir şiir. Okuyucunun ruh hâline göre değişik dünyalar açan fakat sonu güneşli iyimserliğe bağlayan güzel bir şiir.

Bravo! Edebi coşkunun zirvesi... Yalnızlık acısının tanrıça yazıtı gibi...

Barışın umudu tılsımpâre merhamet toprağından yeniden doğacaktır. Şiiri okurken bir kış günü karlara gömülü bulduğum küçük kargayı hatırladım. Çocuktum küçüktü avuçlarım. Bana pek büyük görünmüştü. Eve getirip ısıttım, besledim. Ertesi gün güneşlendi hava. Kargayı saldık uçtu gitti tılsımpâresiyle.. ...

Kurtlarla çakallara ayıp olmuş; fakat onlar da şiirin güzelliğine istinaden haklarını helal ederler. Şiirselliğine diyecek yok; gene de biraz daha iyimser umutlarda artış yapılabilir.

Yalan dünya; dolan dünya; zalim dünya... gene de inadına aşk şiirleri yazmalı. Belki aşktan aşı kapar insan ruhu.

Bir mekân özlemini ne şiirsel betimlemişsiniz! Tebrikler. Kaleminizi yüreğinize bandıra bandıra yazmışsınız.

Hasan'ın sol yanındaki yavru kartalı büyütecek yiğit sevgiler beklerim.

Aslında, doğmak için insanın kendi içine gömülmesi gerekir derler... Belki de hayat yeni bir doğuma imza atmıştır...

Hayat paylaşınca güzel. Çok güzel. Tebrikler.

Bence oynanmıştır böyle bir oyun. Ben sahnede olduğumu fark etmeden oynamış olduğumu hissettim şiiri okuyunca. 'görmezler ki nehirler doğdukları yerden, kavuşacakları denizi
yani kazanmak diye kaygımız yoktu,
bizimki bir yoldaşlık meselesiydi… '
Bizimki duru sular gibi akmaktı hayat vadisinde; ...