Kerem Engin Antoloji.com

Var olan diğer her şey düzeninde tıkır tıkır ilerlemektedir ve sen taşların arasından hayata fışkıran bir çiçek gibi can bulursun tüm bu düzenin ortasına. Kendine ve etrafına yabancısındır, zamanla tanırsın ve tanıdıkça yabancılaşırsın. Ne zaman ki aklın çalışmaya başlar, her şeyden uzaklaşırsın, kendinden de. Çünkü akıl ne zaman çalışırsa insan o vakit anlar bomboşluğu. Ne zaman üstün bir algıyla fark edilirse bomboşluk, işte insan o zaman kaçmaya başlar. Kaçtıkça da kaçar. Alıp başını bir yere gitmektir bunun yeryüzünde tecellisi. Lakin gittikçe bilir ki beklemiyor hiçbiri. Her çatı insanı kabullenir nihayetinde ama her insan her çatıyı kabullenmez. Çünkü bilir, bilir her çatının eninde sonunda harabeye döneceğini, kurulan her evin duvarlarının yosunlaşıp eskiyeceğini, küfleyeceğini ve kendisi gibi çürüyeceğini. İnsan fark edişler silsilesidir, fark ettikçe kaçar. Kaçtıkça kaçar kaçabildiği kadar. Ömür biter, yol bitmez.

-hacıcavcav, de bana; her yetiştirdiği büyüttüğü evladunu gözünün yaşuna bakmadan katleden kimdur?
+kimdür?
-Zamandur.