Utanan Hicap Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Ah su hicaptan utanan insan
Bilmez ki hicap ondan utanır
Başlar açık, ruhlar üryan, püryan algılar
Bilmez ki melekler kıldan utanır.

Allah’tan çekinmez kuldan çekinir
Cennete çıkacak yoldan çekilir
Bilmez ki dünyadan ebedi âleme
Edepten namustan ardan geçilir

Atları kıskanır at kuyruk takar
Katırı kıskandıran apartman topuklar
Alçalan kişilikten yükselen nakışlar
Teşhirci ruhunda oyuklar açar

Günahmış, ayıpmış yok daha neler
Camış gibi yaylanıp at gibi güler,
Hadisten, ayetten haberli habersiz
Tavustur süslenip maymundur gezer

Kulluktan uzakta nefisse güzergâh
Yarasın sana günah üzre günah
Açıkmış başın, baldırın bana ne
Allı ballı dudaklar çekerken eyvah
Rimelli gözlere cehennem dergâh