Ünal Yıldırım Şiirleri - Şair Ünal Yıldırım

acın
yüreğimi vurunca
kar yanığı
yamaçların ayazında
iki damla kristaldir
gözlerimden saldığım yaş

göç katara binmiş gider
memleket boşalmış gider
gizli bir el gel gel eder
hüzün hancıdan hancıdan

kasabanın altı çermik

sevgi yasak
sevişmek yasak
güneşin gözünde kalmış
yarım domates gibiyiz
nasıl etsek de yaşasak

--------- (17 ağustos Gölcük depremi)
adım Bahar’dı
saçlarım sarı
gözlerim yeşildi benim
ve yeşil gözlü bir oğlandı beğendiğim
okul yolunda görüp

memleketimin
dağlarında kırmızı yaban gülleri
bağlarında sarı üzüm
yeşilinde çoğalmışsın iki gözüm
narin parmaklarına papatya yakışmış
koymuşsun ilk sayfalarına mektubunun

ektiğim tohumdan aldım başağı
zalimin yelinde harmana vermem
geceyi koyup da günün ardına
zulmü kuşanandan aman dilemem

yaralı dostumun tuttum elini

allı turna allı turna
kanadını boşa yorma
gönderecek selamım yok
buralara hiç uğrama

sana hüzün bindiremem

üç yanı
denizlerle çevrili bu topraklar
Ana(dolu) ysa
demek ki
babaları hep kaybetmişiz

uçuşan saçlarıyla gençler
düşlerinin cennetinde gibiler
uyur sevgililer
sevdiklerinin dizlerinde
içiçe geçer bakışları
dudaklarında dudak izleri

her dağın
sevdasında ağlattığı bulutu
ağacın mevsimine uygun sevişi vardır

her gülün
goncasında gizlediği aşkı