Ünal Yıldırım Şiirleri - Şair Ünal Yıldırım

alfabenin
A,B,D sine
daha baştan el koymuş
ABD ve AB ülkeleri
bu yüzden
bir kısmının dili lâl

aşk
yeminlerin sınavına vuruluyorsa
ve her pişmanlık
arınıyorsa
gözyaşında timsahın
o sularda

Laleli’den dünyaya doğru giden bir tramvaydayız
birden nasıl oluyor sen yüreğimi elliyorsun
ama nasıl oluyor sen yüreğimi eller ellemez
sevişmek bir kere daha yürürlüğe giriyor
bütün kara parçalarında
Afrika dahil

kimyasal silahı
ve uzun menzilli füzeleri var diye
var ettikleri Saddam
artık büyüktü
çullanma zamanı
uykuları kaçmasın diye

fii tarihinde
bir kız çalışmış
bilmem ne sarayında
tahta kaşıklar
yetmemiş zevkine
gönül koyduğundan gümüşüne

ağzında oksijen maskesi
nargile çeker gibi okşayıp hortumlarını
göz ucuyla düşlüyorsun
Adalar’ın çamlarını
Marmara’nın serin suyunu
çocuklarına taşıdığın mimozaları

derelerin ve çayların
ve dağlardaki karların
akması gibi
süzüldük geldik sana
pare pare köylerden
ey genç düşlerimin ilk büyük şehri

bir denizsin
dalgalarını kıyılara vurmayan
ben kıyında bir bahar
kumsallarını kucaklayan
söğüt dallarımla uzanıyorum
ve utangacım

sanki seni seven ben değil gibi
seni sevişime imreniyorum

sabahları erken çıktığım yollarda
trende tramvayda otobüste vapurda
Avrupa yakası Anadolu yakası

eğitilmiş gibiydi kalçaların
yürüyen bacaklarına
yön verirdi
bir omzundan
öbürüne savurduğun saçların
düşerdi