Ünal Yıldırım Şiirleri - Şair Ünal Yıldırım

vuruldum yâr
gül yaprağında sarılı kurşunlarınla
ölümle sınandı hayatım
feryadım
süzüldü fırtınalı eleklerde
avuçlarımda kalan

Üzümün salkımı dalına yaslı
Dolanır arılar balın üstüne
Hasretin zorluğu binmiş yüreğe
Yürek de yaslanır sazın üstüne

Yağmurlu bulutlar dağa yüklenir

sinemi vuruyor
dağların yeli
gözümden uzaksın
gönlümün gülü
yosunlu taşlardan
sabır süzerim

bülbüle sormuşlar
altın kafeste nicedir halin
_____'ah vatanım' demiş

işbirlikçiye sormuşlar
sen bu vatan için neylersin

denizlere umut ektim
unuttum gittim
bir gün fincan çevirdim
baktım fincanda balık
bardakta deniz suyu
iyiye işaret

varsıl ülkemin
köyünde doğduk
kentinde bulduk kendimizi
biraz aç biraz toktuk
yitip gitmemek için
gecelerinde memleketimin

dağların dağların çokluğu
eğlemez şafakların sökümünü
uyanır menekşelerin moru
kıpır kıpır uyanır
son kanatlarını vurur geceye
barışı getiren kuşlar

Kelkit’in yatağı derin bir vadi
tutuşur altında evrenin odu
Niksar Reşadiye saati kurdu
bir yıkımı bekler Tokat elleri

evler bindirilmiş üç beş demire

cigaramın tütününü
yakıversen gözlerinde
dumanında kaybolurum
gelemem ki yar

__ gönül yarem düş güneşim

Güler
adın geniş zamana biçimlenmiş
gülmek
sevginin eylemli hali
oldukça da güzel
ey dudaklarıyla alevlenen kız