Ünal Yıldırım Şiirleri - Şair Ünal Yıldırım

çağ yarıldı
gün devrildi
günü geldi günün
bin yılın sevdası
bir ışıltı yeşillendi

bu şehirde
aşklarım oldu kavgalarım da
ayrılıkları öğrendim
vurdum kendimi yollara
nereye olursa

dağlar koyağına almış güneşi
hain tuzaklarda vuruldun oğul
kanının rengiyle sarı saçların
serin sularda dağıldı oğul

anayım yüreğim hardadır şimdi

babam öldü ağladım
annem öldü ağladım
bazı sevdiklerim öldüğünde de ağladım
bugün senin doğum günün
ne tuhaf
seni sevdim diye ağladım

ellerim sayfalarda yürüyor
gözlerim geziyor fotoğrafları
ve garip bir özlem düşüyor yüreğime

öptüğüm dillerinde
dikenli sözler şimdi

itilip kakıldılar
yine de okudular
zulüm
eksilmedi yaşamlarından
aç kaldılar
açık kaldılar

debisi yüksek sular
erken varır ummana
alır altımızdan toprağı
beni aşkın sularında
yalnız bırakma

yalnızlık uğuldayan yollarda
neredeyse
karın tokluğuna taşınıyor
--- tütün balyaları
hesabı kesilen işçiler çıkıyor
gözyaşıyla fabrikalardan

binlerce ışık güneşten
binlerce ışıltı denizde
gözlerimde pullanıyor maviler

bir çam ağacına veriyorum yükümü
ve inceliyor yeşil yapraklarında

sevgimi ada vapuruna yüklüyor
akşamları sana yolluyorum
gün doğarken bir başka heyecan
rıhtımda seni bekliyorum