Ünal Kar Şiirleri - Şair Ünal Kar

1966 Şubat’ında Tokat’ta doğdu. İlk ve orta öğretimini Tokat-Almus İlçesinde yaptı. 1984 yılında Erzincan Ziraat Meslek Lisesinden mezun olduktan sonra 1986 yılında vatani görevini ifa etti. 1988 yılında Diyarbakır'ın güzel ilçesi Bismil'de Ziraat Teknisyeni olarak göreve başladı. 1994 yılında Meslek Yüksek Okulu ve 1998 yılında Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesini bitirdi. Halen Tokat Tarım İl Müdürlüğünde görev yapmakta olan şair evli ve iki çocuk babasıdır. Şiire ve edebiyata çocukluğundan itibaren sevgisi ve ilgisi bulunmaktadır. Ş ...

Ünal Kar

Özlem sevdaya yürek açmaktır
Özlem açılan yürekte hayat bulmaktır
Özlem aynı heyecanla canana ulaşmaktır
Özlem yoklukta var olmaktır
Özlem uzandığında tutmaktır
Özlem geceyi gündüz gündüzü gece yapmaktır

Devamını Oku
Ünal Kar

Toprak hava su kadar
Değerli bir şeyler var
Belki de daha değerli
Anlamak karşındakini
Karşındakince anlaşılmak
Kelimelerin yetmediği

Devamını Oku
Ünal Kar

Geldiğimiz günleri anlatayım ben size,
İçimdeki yangılar her şeyden yaman bana.
Yarınlara güvenle bakacak bir çift göze,
Ne kadar muhtaçmışım gösterdi zaman bana.

Sevdalar kuşa dönmüş durmaz gönül bağında,

Devamını Oku
Ünal Kar

İbriğin ucunda hayat
Çifte su verilmiş çelik
Bir örs bir çekiç
Katmer katmer kırışmış yıllar alında
Umut sevgi ve onur
Akıp durur damarda

Devamını Oku
Ünal Kar

Bulutların dansını seyrederken dalmışım
Masmavi gökyüzünde şakıyorum sevginle
Mutluluğun resmini ışığından almışım
Süzülüp bak yanına akıyorum sevginle

Özleminle yüreğim yarınlara akarken

Devamını Oku
Ünal Kar

Yağıyordu Ankara
İnceden düşe kalka
Seslenişi göklerin
Yalnız kalmış bir beden
Çırpınırken, elinden
Düştü bekâr sigara

Devamını Oku
Ünal Kar

Sen gülsün
Asil ve güzel
Sevginin
Güzelliğin
Anlam kazandığı
Gizem dolu bilmece

Devamını Oku
Ünal Kar

Tüm güzelliğinle
Gökyüzünde taçsın rengârenk
Her rengin içimizde bir duyguya denk

Belki sevgisin belki de umut
Gel vesile ol dileğimize

Devamını Oku
Ünal Kar

Süzülürken mavinin derinliğinde sessiz
İnceden ıslık çalan yanık sesli yel bendim
Bulutlardan bihaber düşerken yere hissiz
Gökyüzünde salınıp veda eden el bendim

İrileşip damlalar inerken miskin yüze

Devamını Oku
Ünal Kar

Gümüşi kıvılcımlar boğuverdi güneşi
Bir akşamsefasıyla baş başa konuşurken
Veda bakışlarında yandı hüznün ateşi
Gözbebeği büzüldü oradan savuşurken

Buz mavisi derinlik kaplarken iç yüzümü

Devamını Oku