Ünal Kar Şiirleri - Şair Ünal Kar

İzmir’de bir mayıs akşamı
Duygularım darmadağın
Ne şilepin tiz sesi
Ne de yanımdan
Akarcasına giden kalabalığın nefesi
Bir kendim

Kâğıdı kalemi aldım elime
Bir ordan bir burdan yazmak istedim
Acılar tatlılar sürdüm dilime
Bir senden bir benden sormak istedim

Sevdayla özlemle aktın ömrüme

Sevgi ve güzelliğe uçmak
Yalnızlıkları bırakarak ardında
Sadece yaşamak o anı
Mutluluğa kanatlanmak
Kısır döngülerden
Karamsar felsefelerden

Sürekli düşünürüm
Biz mi sevmeyi bilmiyoruz
Yoksa sevgi mi layık değil bize

Yoksa kızmalı mıyız?
O yüce gücü

Güneşli bir kış günü
Pencereden ışık huzmesi
Sıcaklığıyla yüzüme vurdu
Bir tebessüm istedi
İçten ve yürekten
Mutluluk getirmiş gibi

Yaşadığım an nedir? Sensiz var mı değerim?
Bildiğin nedir söyle? Bende bileyim canan.
Soluğumsun, sen yokken nefes almaz ciğerim,
Anlamı yok bilesin, sensiz kalmanın canan.

Beklediğin hatamsa, değilim ki kusursuz,

Dupduru bir akşamdayım
Siyahın maviyi boğduğu

Ne esinti savurur beni
Ne Taşhan’ın büyülü dokusu
Usulca düşerken kendimden

Bir yudum şiir
Saf ve klorsuz
Ruhun susamışlığına
Kalbin çatlamışlığına
Damla damla
Kaynağından çıktığınca

Kimi canlar vardır köhne virane,
Yaşar ama ruhu yoktur içinde.
Kimi canlar vardır deli divane,
Nice ruhlar aydınlanır peşinde.

Hayata tutunmak azim etmektir.

Hafiften bir musiki
İnerken duygu hazneme
Kendimden geçmiş
Çınar yaprağı çisentisinde
Dalıp gitmişim