Ümit Uzunhasanoğlu Şiirleri - Şair Ümit ...

Nereye gitsem sevebilirim seni.
Küpe dağının eteklerinde,
Küçük bir kulübede, köşkte,
Yada bir Romanın gözlerinde.
Her bölgede, her kıyıda, her şehirde sevebilirim.

Bir serenderin ayağında sallanır çocukluğum.. 
Sıcak mısır ekmeği ve tereyağı kokusuyla sevgili yengem.
Yarı lazca öpüşmelerim çocukluk arkadaşlarımla,
Ve kırmızı toprakları delerek yaptığımız tren istasyonları.

Oralarda kırmızı topraklar vardır

Yazılamayan mektuplar taşır, ölü postacı. 
Keskin kederler dolaşır iliklerimden
Beklemek acıtır şiirlerimi,
Ne senden yazabilirim, ne de kendimden.

Kilistranın aslanı okşar saçlarımı,

Eylem arasıdır aşk.
Acılardan ve isyanlardan doğar ansızın.
Ortak çığlık ve haykırışlardan,
Bir gencin kanayan alnını silerken,
Bir grevi beklerken,
Bir türküde, bir hüzünde veya bir gülümseyişte,

Metis sadece iyiydi..
Onu içine hapsetti Zeus.
İçinde güneşi taşıyan Metisin aydınlığında,
Zeus günbegün kararıyordu.

Demir ve Ateş Tanrısına kendi alnını baltalatan,

Devzer bu gece de,sisler içinde,
lacivert ıslak bir yorgan gibi
Salime korkulu,hisler içinde
Yağmurdan sırılsıklam ve ağlamaktan.
Ağacı kalmayan bir orman gibi.

Hala tutabiliyorken annenin ellerini, sımsıkı tut sakın bırakme,
Bir annenin elleri öyle güç verir ki ellerine,
en derin kuyulardan çeker çıkarır seni, en dikenli tellerden…hiç çizdirmeden kalbini.
Hala koklayabiliyorken tenini, derin çek nefesini, bir annenin kokusu, ömründeki tüm çürümüşlükleri siler,hemde sana hiç hissettirmeden.
Hala bakabiliyorsan gözlerine, onun gözleriyle bak bir kez kendine, anlarsın ki, sen bile onun kadar sevmemişsindir kendini..
Hala duyabiliyorsan sesini, bir çöldeki yağmur damlalarını dinler gibi dinle anneni.

Size kırgınım...
Evladını satan, anneler yarattınız,
arka sokaklarınızda.
İçki masalarında onurunu,
Safsata sofularla, ruhunu satan babalar yarattınız.

Kapında sırılsıklam, kapında körkütük...
Ay vuruyor kapına ay, duyuyor musun?
Çatısız yuvalarda,
Işıksız duvarlarda,
Yanmışım, yıkılmışım.
Aldırma,