Bak ne geldi aklıma.
Alay edildiğim günlerden
Birinde...
Ben gençken henüz.
O günlerden birinde işte...
Ki benle çok alay edilirdi...
Seviyorum insanlığı olduğu gibi
Diye...
Öyle idi o zamanlar...
Gibi severdik.
Sonra " gerçek" olurdu sevgimiz.
Alay edenler
Arkamızdan
Çok sevdi o derdi.
İşte o günlerden biriydi...
Çok sevmiş bir arkadaşımız vardı.
Çok sevdiği başka bir arkadaşımıza
Itiraf edemeden...
Aşkını.
Ayrılmışlardı.
Sonra
Benim varlığımla, alay edildiğim o günlerden
Bugüne gelince.
Dedik ki...
Iyi ki sevipte kavuşmamışlar.
Çok ağlarlardı...
Kavuşanlari gördük
O günlerde.
Bu günlere gelemediler.
Gelenlerden de biri öldü
Biri kaldı.
Kalan bilmeyendi
Ölen itiraf edemeyen.
Ben alay edildiğimle kaldım.
Kayıt Tarihi : 8.8.2017 17:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Arif Özer](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/08/08/uc-nokta-11-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!