Zamanın Efendileri Şiiri - Arif Özer

Uzak bir günde.
İsmini unutup.
Güneşin batışına
Yeniden aşık olurdum.
Fırsat verse zamanın efendileri....
Uzak bir yerde,
Mesela; Erzurum'da
Cumhuriyet caddesinde.
Aramazdım yüzünü,
Saf tebessümünü, beni görünce...
Sessizlikle geçip gitmeni,
Özlemezdim.
Uzak bir zamanda
Mesela...
Edirne'de
O telefon külubesini
Kaale almazdım.
Seni arayamayacağımı bile bile...
Camlarından Murat Kavraz sorumlu
Olmazdı.
Uzakda olsa.
Sonra...
Yine mesela...
Edirne'nin kervansarayında,
Barmen Uğur'dan
Dayak yemezdik...
Aşkı için...
Bir yalak boyu
Sarhoşlukla
Edirne'den Erzuruma gidip...
Kös kös dönmezdik.
Zamanın efendileri izin verse...
Eskisehir'de life barda
Dereboyunda o kadar içip
Sürünmezdik...
Demem o ki...
Uzak bir günde...
İsmini hatirlamadığım
Tüm anılarımın
Insanları gelse.
Şu güneş batışı var ya...
Işte onun hatrına
Hepsini
Senin gözlerini bana hatırlattığı için
Unuturdum.