Yokluğun buz keserken sol yanımda,
İçimde beşinci mevsim hüzünlenir.
Yalnızlığımı yakar, savurur kelimelerin;
Gündüz düşlerim zemheride erir.
Hüzünle esen gözlerin üşütür,
Vurur kendi dağımda kırık dallarımdan.
Uzak yollarda bir kelebek ağrısıyla,
Yapraklar savrulur rüzgârından.
Can kırıklarının izleri var yüreğimde,
Göğüs kafesimin kuytusunda bin ahın.
Gözlerinde gizlediğin sözlere dökülür,
Üç kelime dizilir birden: sen, ben, aşkın.
Araya yol girer, zaman girer sonra ölüm.
Üç buçuk günlük ömrüm bir metrekarede.
İçimdeki veda, maziyi sızım sızım sızlatır,
Sessiz bir mısradan geçersin son günümde.
Kayıt Tarihi : 14.2.2025 17:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
"Zaman, kaybolanları değil, kalanları hatırlatır."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!