Yangının alevlenmiş içimde,
Göğsümde bir garip acı var,
Sevdan yerleşmiş yüreğimin,
Bir bilsen, bir bilsen
Sana nasıl ihtiyacı var.
Bir bakmışsın ki ben yokum
Derleyip toplamışım sevgimi yüreğinden
Gülücüklerimi silmişim
Silinmesin diye sarıldığım hatıraları omuzlayıp düşmüşüm yollara
Bir bakmışsın ki ben yokum
Bir çubuk verin elime
İster Harry Potter’den alınma
İster Merlin’den çalınma olsun
Sihri sevgiden
Dilediğim her şey gerçekten olsun
Her gece umut ararım gökyüzünde
Yıldızlar küskün, mehtap küskün
Kıyılarında dolaşırım kimsesizliğin ayaklarım çıplak
Bir meltem bakınırım ruhuma
Uzaklardan gelse derim koşarak
Ey aşk
Varsın diyesim gelmiyor içimden
Susuyorum
Ferhat’ın alnından damlamışsın derler
Mecnunun ayak izlerini silmişsin
Aslının düğmelerinde çözülüp yanmışsın derler
Aldanma sakın,
Sanma gözyaşlarım hep akacak,
Çağlayanlar misali akmalarına bakma,
Yokluğunla dost göründüğüne de inanma
Bir gün muhakkak kuruyacak.
Alevsiz ateşler düşecek yüreğime
Sen gideceksin diye
Dumansız yangınlar başlayacak
Yalnızlık mezarına definde gönlüm
Yine bedbaht tohumlar filize dururken
Hasrete kelepçelenen arayışlarım yollara üşüşecek
Boynu bükük
Solmaya az kalmış bir çiçek
Son damlalarında gözyaşları
Adımlar sonu saymakta:
Bir adam
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!