Turgut Çört Şiirleri - Şair Turgut Çört

Hayatın sert ve acımasızlığına karşı,
Asil bir dik duruştur Karadeniz..
Ahiretin zorluğuyla inleterek arşı,
Aşkıyla Hakka varıştır Karadeniz..

Millet vekil ararken kendine,

Ne hikaye ne masallar anlatıldı,
O karanlığa ışık vuran gecede.
Milletimize ne mermi ne toplar atıldı,
Hain dayatmaları kıran gecede.

Takvimler gösterince 15 Temmuz gününü,

Çok aradım, elekten eleyip taradım,
En sonunda Kendimi buldum.
Yüksekte uçtum, yeri geldi kırıldı kanadım,
Hataların kolunda Kendimi buldum.

Değiştim, neyim varsa serdim önüne,

Ateşin gölgesi mi olur?
Gönlündeki yangını kim anlar..
Yiğitliğin belgesi mi olur?
Feryadındaki yankını kim dinler..

Bir hadise ki duygusu yok,

Çekmişken elimi eteğimi dünyevi hevesten,
Tükenen bilgim değil ilgilerimmiş meğer..
Kopmuşken yaşam denilen garip histen,
Kaybolan saygım değil kaygılarımmış meğer..

Varlığımı var edene bağlandım sandım,

İçinde ne varsa o dökülür dile,
Kişi kalbi gibi konuşur.
Aslında kırmak istemez bile bile,
Kişi kalbi gibi konuşur.

Kişi konuşurken kişiliğini anımsatır,

Onda ne arayıp sorarsan,
Bilim ve bilgidir Kitaplar.
Onunla iki lafın belini kırarsan,
İlim ve ilgidir Kitaplar.

Kimisinin lafındadır demeçleri,

Vay fani koca dünya seni,
Vallahi ne desen uyacağız..
Yedin, aldın çarkına beni,
Vaktimiz yetse yiyeceğiz..

Var mıdır dünya sana tapmayan?

Kalabalıkların içinde yalnız kaldım,
Bana vuran her rüzgarda Üşüyorum!
Sanki dalında yeşermiş yapraktım,
Koptum yokluğa doğru Düşüyorum!

Sükunetin çığlıklarında dilsizim,

Mesele virüs değil, ders veriyor adama,
Bize bir şey anlatıyor korona!
Dünyanın öbür ucu Çin’de çıktı ama,
Hepimize bir şey anlatıyor korona!

Gelmez, olmaz dendi, derken geldi,