Turgut Çört Şiirleri - Şair Turgut Çört

İnsan sevgisi kadardır,
Ancak seven anlar halimizi..
Sevene alemler dahi dardır,
Ancak seven anlar halimizi..

İnsan işte; kemik ve deri derler,

Atalarının hayat sürdüğü vatanı,
Gönülden sevmeyen namussuzdur..
Bin türlü hainlikle devletini satanı,
Yurdundan kovmayan namussuzdur..

Töresinden, yöresinden utananın,

Ararmış Hakkı bulmak için bir çift göz,
Kulakları duymak istermiş doğru iki söz.
Koşmak istermiş ayrılıktan birliğe,
Veda etmek istermiş bu yalan güzelliğe.

Hakkı bulmak çok kolay,herşey gözünün önünde;

Kadim dostum ne oldu sana böyle?
Neşen, umudun, betin benzin solmuş..
İçinde ne varsa çekinme bana söyle!
Görüyorum ki gözlerin dolmuş..

Baktım yüzüne, gözüne kana kana,

İnsan bazen kuşkuya düşüyor,
Nice gariban yalnızlıktan üşüyor,
Maalesef niceleri de varki;
Duygularımızı sömürüyorlar..

Ya tedirginiz ya da endişe,

Ne olacak diye,
Sorma gönül..
Daha bana hediye,
Verme gönül..

Ya gel sözüme,

Gizlenen asıl hayatı bilip,
Ahireti Görmek lazım!
Dünyevi hevesleri silip,
Maneviyatı Sürmek lazım!

Helal haram demeden yiyene,

Başından bellidir sözün gelişi,
Seçtiğin sözcükler belirler gidişi,
Sert tepki şeytanın ve nefsin işi,

İnsana değer vermek yarardandır,
Sükut elbette ikrardandır..

Hani ülküm oldun demişti ya kalem,
Ülke başlamış sevenini harcamaya saçından.
Kalemin sevgisini, aşkını duyunca alem,
Kırdı kalemini belinden çok sevme suçundan.

Aşkına bir pare katmamıştı hile,

İslamın şanını tüm dünyaya duyuracağım,
Herkes bilene kadar susmayacağım!
Her vakit zulüm’lere karşı duracağım,
Zalimler bezene kadar susmayacağım!

Şükretmeliyiz elbette her halimize,