Turgut Çört Şiirleri - Şair Turgut Çört

Sustu kelam, durdu kalem!
Gayrı yazmaz oldu bu ara..
Bastı efkar, sordu elem;
Dimağım sezmez oldu bu ara..

Gönlüm dargın, aklım yorgun...

İnsan her gün ömür bostanını,
Biçerek tabuta çivi çakıyor..
Yaşadığı ile kendi destanını,
Açarak tabuta çivi çakıyor..

Allah için sıvayarak kolları,

İnsanoğlu istikamet üzere olmalı,
Yola çıkmalı ama yoldan değil..
Araştırıp en doğru yolu bulmalı,
Hatadan bıkmalı ama kuldan değil..

İnsan insan olmalı ki ayrılmalı ottan,

İki tercih var önümüzde;
Ya olacağı seç ya geleceği..
Yerimiz de belli yönümüz de,
Ya salacağı seç ya kalacağı..

Var yan gelip yatanları,

Bu mu gerçek vay be ne acı,
Bu Hayatta Tüm hayaller boşa.
Var mı acaba ihtirasların ilacı?
Bu Bahtta Tüm hayaller boşa.

İnsanoğlu dilediğini hemen alsa,

Hayatıma girdiğin günden beri,
Bağlı kaldığım İlkem oldun.
Çözemedim içine aldığın çemberi,
İçinde Yaşadığım Ülkem oldun.

Bu vakte kadar duyduğum manalar,

Bir neşe bir huzur verir gönlüne,
Dua ettirir! Çünkü bu umut yolu..
Sabır zamanı çevirir yönüne,
Beklettirir! Çünkü bu umut yolu..

Gönlüne umudu Allah verir,

Yollar gide gide biter elbet,
Koşarım umut yolunda..
Bir dik baş bir de heybet,
Coşarım umut yolunda..

O gidilen yolun yolu darsa,

Her nefesi alıp verince,
Unutmasak! Hatırlasak ölümü..
Her gece sabahı görünce,
Unutmasak! Hatırlasak ölümü..

Bak bu dünya senin için,

Bir güzel bestedeki,
Notadır Üsküdar..
En derin hisdeki,
Rotadır Üsküdar..

İstanbul boğazı durmuş,