ne zaman aklıma düşsen
sahilde bulurum kendimi
bir senden çekiyorum bu aralar
bir de sahilden
en karanlık gecelerde
düşüp usuma
kapı aralığından sessizce
süzülen mum ışığı gibi
içime doluyorsun
ben her gece böyle
bitimsiz gecelerde
dudaklarımda sigara
elimden düşürmediğim
kurşun kalemimle
durmadan
bıkmadan
anladım ki
çınar dediğin de gün gelir devrilirmiş usulca
tıpkı benim gibi
oysa ne fırtınalar
ne deli boranlar sarsmamıştı beni
vasiyetimdir
bana söz verin ne olur
günlüklerimi ve şiirlerimi
oğullarıma gönderin
inancımı anlatın onlara
yolumu gösterin
aynı bardaktan içemiyoruz belki
paylaşamıyoruz akşam kızıllığını pencereden
şafakta öpüşerek karşılayamıyoruz günü
ama bu hiç yaşayamayacağımız
anlamına gelmiyor ki
değil mi
şimdi sen
her gidişinde olduğu gibi
ardına bakmadan öylece gittin ya;
bil ki bu kez döndüğünde ben olmayacağım
sevgili Yılmaz (Erdoğan)
soğuk ve şehirler arası yollarda vazgeçtim çocuk olmaktan
diyorsun
anlıyorum
ama biliyor musun
bense çocukluğumu
kavuştursun sana diye ruhumu rüzgarlara sattım
ulaştı mı bilmem
farkındalığını kullan ne olur
belki de yüzüne çarpan o rüzgarda ben varım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!