gün ağla
deva ol gün ağla
onlar kendilerine ne gün ağlamışlar
bizede gün ağlayalar, ağlasınlar
seninle ellerimi son kez hakedeceğim
ellerinin yanıbaşında ayasında avcunun.
yatak da ellerinle soluklananda.
baharım eskirken son kez..
kendime bağrım doldu, bağırmak dan yoruldu
göğsümün içi sırtından vuruldu
kıvrılan yılanlar gibi kelimelerle kendimi zehirliyorum.
gözlerimin sesi ahraz, öldü yüreğim az az.
gitme gözümden
gitme gözümden giderim özümden
paylaşmazsan sevincimi keder korlanır közümden.
sımsıcacık bir anlayış bütün isteğim inan ol
küçük hesapları olmayan kocaman öpücük gülü
zamanın bende bıraktığı izleri toparladım yüreğime
üstüne basıp dik durmak için bir temel aradım..
seni o izlerden bulup çıkardım.
gül diye gözlerime, çiçek diye dişlerime takdım.
saçların rüzgarlı sular gibi dalgalı
dalgın gözlerin ömrüm olmalı
gözüm gönlüm senle dolsun
senle doysun gül çiçek balım
gerçek yaşamımın dilisin, fikrimsin
bilinçli varlığım yaşam sevincim, etkin ilgimsin..
mavi dağlarım var göğün dirilttiği
dünyaya kök salan yüzü denize.
dudakların ateşin özetiydi gözlerinde
iki çakmak taşıydı yüzünde
kalsaydın ordan ateş alıp kendimi yakacaktım
sonra senli geceyi..
işçi arılarıyız aşkın
sıırını salt bizim bildiğimiz
parmak ısırtan akıl zayi bir aşk bu...
görenler bal tutan bakışlarını yalayacak
Işıklarını topluyor güneş
gitti yıllar anlımda unuttu yollarını
göz acısı bundan sığmaz avuç sarnıcına
ışıklarını topluyor güneş,
kapansın diye uykusuna sarmaşık.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!