Karanlıktayım
Karanlıklardayım,
Kör bir kuyunun dibinde kalmış gibi,
Karanlıktayım,evet her taraf karanlık...
Oysa insanlar aydınlıkta...
Niye bir ben karanlıktayım.!
Körmüyüm....
Çevremdeki aydınlığı görmüyorum.
Resmin başucumda gülümsüyorsun.
Sanki bakışların içimde geziyor.
Aşkım....
Ben Mecnun oldum sense Leyla.
Leylamı arıyorum..
Her gün ağlamaktan gülemez oldum..
Seni can seni bulduğumda.
Güleceğim bende...
Güleceğim.
Bir rüzgara kapılmış gid ...
Annem seni ne çok seviyorum,
Bırakma ellerimi tut anne,
Sıkıca tut....
Hayat-Yaşamak
Rüzgar-Hissetmek
Neden- Niçin
Aşk- Acı
Bahar- Doğum
Sevgi- Her zaman
Ayrılığa razıydım adı ölüm olmasa,
Dağlarda yaşamaya razıyım.
Adı toprak olmasa,
Beyazı severim,adı son elbisem olmasa.....
Gözümde yaşlarla dolanırım,
Yaşamak için doğdum karanlığın içine,
Aydınlığa hasret barışa gebe,
Yaşamak istedikce vurgunlar yedim,
Darağacında asıldım,kör kuyulara atıldım,
Ateşte semah döndüm.
Yaşamak için doğdum kokuşmuş düzene.
Hicran ile yanan bu biçare kalbim,
Bekler hep yarini ahu zar edip.
Yanmak çözüm değil bu aşk için,
Yarim bilmez ise benim neden yandığım.
Ağır, ağır gidiyor gam yüklü kervan,
Yüreğime saldı hasret ateşini yaradan..
Çöllerde kalmış bedevi gibi beklerim derman.
Yanan ateş kor olmadan sönecekmi bir gün..!
Merhaba..
Selam olsun tüm insanlara, seven sevilen tüm insanlara selam olsun...Hayatın içinden gelen yaşama sevincini içinde hisseden mutluluğu yakalayan acıyı kendine bal eyleyen, acıyla ve sevinçle yaşayan tüm insanlara selam olsun...
Evet yine akşam oldu, aslında akşam saatleride değil şuan gece yarısı ve ben hiç cıkmadığım karanlıklardayım.Açtığım her kapıdan karanlık üstüme geliyor.
Bazen düşünüyorum ben körmü oldum, hep karanlıktayım neden beynim ışığı görmüyor, aydınlık benim için neden uzak.
Aydınlık zamanlara sevgi gibi ihtiyacım var.Sevgi karşılıksız olmayan bir sevgi ne zaman,ne zaman.....!
İlkbahar geldi,yaz bile geldi geçti.Benim ruhumda halen kara kış hüküm sürüyor...Ben baharları özledim..
Hiç karamsarlığa düştünmü.
Neden diye sordunmu..
Hayat ne kadar acımasız.
Kardeşler düşman olmuş.
Neden.....
Elbet vardır bir sebebi...
Bozulmuş sazımın telleri ses vermiyor,
Efkarın kendime sitemim düzene.
Vurgun yemiş şu gönlümün,
Baharında kış oldum.
Hey yolcu......
dur bir bak..!
Uğraşmayın artık benimle,!
Zaman geldi yar oldum
eş oldum,
ana oldum...
Zaman geldi fabrikada işçi oldum,
tarlada ırgat oldum,
Yine benden önce davranilmis...
Tülay İçen'in şiirlerine uğradığımda gördüğüm içtenlikti.
Bu yüzden şaireyi okumaya ve takibe değer bulduğumu ifade etmek isterim.