Bir zamanlar zengindim, çok zengindim.
Uçaklar, yatlar, katlar, fabrikalar, arabalar.
Şimdiyse fakirleştim çünkü sattılar beni.
Dostlarım soydu beni bu hale getirdi.
Yardıma muhtaçtım kimse el vermedi.
Kaldım yapayalnız, ne bir eş ne de dost.
Senden sonra dost oldum
Kalım kağıt ve yazılarla
Duygularımı yazıyorum bir bir
Seni yazmak istiyorum duruyorum
Düşünüyorum, yazamıyorum.
Yaşamak gerekli seni
Uykusuz geçen bir gece daha
Kadınlara rağmen başlangıç bu safha
El emeği göz nuru çabalanmış
Uzun zamandır yazamıyordum yalnızlığımı şiirlere
Konuk olmuyorum hiçbir akrabama,
Komşulara kimselere
Şimdi öldün ben ve anlatıyor bu şiir sizlere
Nedensizliğimi, kimsesizliğimi ve
kalabalıkta yalnızlığımı
Selam sana ey güzel ve şirin kız.
Bekle dur. Yapma bu kadar hız.
Dinle beni, olmam ben sana köstek.
Şunu bil, sensin benim kalbimde tek.
Her zaman aklımdansın, en yüksekte.
Beraberiz kavuşmadan ölsek de.
Koymuşum çayımı önüme birde,
Ekmek, peynir, zeytin, yumurta.
Bugünkü kahvaltım gayet iyi usta.
Beni bana bırak bu şehirde.
Aklımı başımdan alırsın bu gidişle.
Bi daha asla sevişme benle.
Her şeyimi alıyorsun içimden.
Beni bırakmıyorsun bende.
Kalmadı artık parçam kimsede.
Asıl olan aşktır bebeğim,
Ben seni bunun için sevdim.
Ne elbisen, ne de yeşil gözlerin.
Önemli olan kalbimdeki yerin.
Asıl şey aşkını yaşamaktır,
Doğru bildiğin yoldan asla sapma.
Pişman olacağın şeyler yapma,
Muhtaç değilken yardım diye haykırma.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!