Her zamankinden fazla huzur vermişti sessizlik
Çakmağın sesi yankılanıyordu odada
Şişelerin boşluğu andırıyordu beynimi
Şarkıları sessiz sessiz söylüyordum
Karanlık uyanmasın diye
Yalnızlığımı onla paylaşmış
Onu benimsemiştim ruhumda
Dışardan gelen gürültüler sancısıydı dünyanın
Garip ama huzurumu bulmuş gibiydim
Kendi hapisanesine alışmış özgür insan
Zorunlulukları tek mutluluğu
Onlarsız yapamaz gibi..
Kayıt Tarihi : 25.3.2019 23:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!