Tayyibe Atay Şiirleri - Şair Tayyibe Atay

ormanı
geceye süren rüzgar
bilmiyor
ağaçların güneşe secde ettiğini!

t.a

hiç büyüme çocuk
hep sıfır olsun yaşın!.
ne doğmuş olursun o zaman
ne de
bu pis dünyada yaşamış!..

ağaçlar mı boy atıyor
yoksa
ben mi kısalıyorum
gitgide büyüyor
aramızdaki uzaklık!..

ne garip
seni sevince
kayıplara karıştı Tanrı...

t.a

gel sevgilim
yatak aldım, adı: Gecem
uyur uyur
uyanırız üstünde!..
arada bir sevişiriz
“Sabır” adlı bebeklerimiz olur

zaman
saatlerde söyler
türküsünü...

t.a

bir yaprak
yeşilini kaybetmiş bir yaprak
toprağın boz rengine bürünmüş bir yaprak
küçük değil, kocaman bir yaprak
kocaman bir çınar yaprağı
kapılmış acı esen rüzgara

hangi yeşilin içinden geçirsem seni
kuru otlara damlayan
su oluyorsun!..
I
t.a

şimdi değil
daha sonra gel
buralar kara
buralar kış...

t.a

bitse gece
sabahlardan bir sabah
uyusam
hiç uyanmasam
alıp gitse serçeler beni
kendi göklerine...