ben ölsem mesela,
kara toprak olsam...
mezarımda açan çiçek;
sen olsan...
yaprakların;
bana dökülse...
ben ölürsem eğer,
çekip gidersem aniden,
böyle her şey darmadağın,
şiirlerim kayıp düşerse avuçlarımdan,
ismi zincirlenirse dudaklarıma...
gözlerim açık,
ben senden
hiç bir şey istemedim ki,
neden istemişim gibi davranıyorsun...
sanki senden bir şey istedim de,
gönlümü alıyormuş gibi yapıyorsun...
ben senden
bir seni,
bir de kalbimi yenemedim.
ne sana,
ne de gönlüme söz geçiremedim.
korkuyorum, korkularım;
gün ortasında da
ben senin;
kimseye açamadığın,
o yüreğinin acılarını sevdim.
inkar etsen de bana gülüşünü,
gülüşündeki beni sevdim.
içimde hiç farketmediğin,
ben seni seviyorum,
sen beni.
ben seni seviyorum,
sen başkasını.
ben onu seviyorum,
o beni sevmiyor.
ben şimdi kime anlatsam seni,
neyini nasıl tarif etsem...
gülüşünden bahsetsem bilmezler,
bakışın desem, veremem misal...
öpüşün mesela, olmaz diyemem!
seyrederken ölürdüm desem,
ben varmışım, sen yokmuşsun
diye başlayan masallar yazacağım.
bazen kaf dağında yaşatacağım seni,
bazen peri kızı olacaksın koynumda...
...
zümrüdüanka kuşunun kanatlarına uzanıp
ben ve antiben, yani sen,
tenimiz tenimize karşı,
korkuyorum sana varmaya.
biliyorum dokunsam kaybolacağız,
hiç olacağız, hatta olmayacağız.
bak simdi nasılda kafam karıştı!
biliyorsun işte;
ben on bir,
sen de daha on yedindesin...
seve seve,
öpe öpe büyüt beni...
sonra gün gelip,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!