Taner Eker Şiirleri - Şair Taner Eker

İrfanımız seçmez akı, karadan
Olimpos’a döndük, geçtik Hira’dan
Habibin aşkına hizb’i aradan
Rahm eyle lütfunla çıkar Allahım

Kaç mevsim Allahım, kaç bahar, kaç güz

Takvimleri biçip umut doğradın
Ömrün örselenmiş toprak kokuyor
Ak bulut yürekli mübarek kadın
Fesleğen dalında yaprak kokuyor

Sesinle arınıp duanla yunam

Senin kıyılarına vuran her dalgada benim umutlarımın bir parçası var. Kumlara karıştıkça şirazesi dağılıyor ruhumun. Aklımın zembereği boşalıyor koşar adım.

Aşkım mı?
Enginlerden esen bir meltem ki gönül dağından alıyor hızını. Cemreler taşıyor sana bahar yüzlü çiçeklerden.

Yüzü cennete dönük çocukların bakışlarından damıtılmış ışıklar dolduruyorum eteklerine.

arada bir sevinirsek
hakkını da verirdik hani
çiçek açmış gibi şeftaliler
çağlaya durmuş gibi bademler
su içmiş gibi serçeler
çiğdemler olmuş gibi yer yer

Sana güz sancısı çeken bir çiçeğin hüznüyle geldim.
Çiy düşen yapraklarını kırağı çalacak gülün zamana yenik umuduyla...

Ben sana bütünümle geldim.
Dilimde aşka dair umut ezgileriyle geldim.
Sana geldim zira gözlerin çağırdı beni,

Ay saçın tarar,
yıldızlar eğilmiş
melekler dün söyledi
aşk, dünyalı değilmiş

Çerçeveli mutluluklar

Züheyr'in sesinden kaside- i bürde
Vurdukça yüreğe açılır perde
Mecra-yı aşk içre Kays değil amma
Âşina gönlümüz, o ince derde
...
Taner Eker

Her gidiş bir şehir çalar içimden

Aykırı ezgilerde hem güler hem inlerim
Yine aynıyım ben, yine tepemde cinlerim

Bu ışık niye yanar, ya nedir bu hal?

Aşk

Toprağı altın eder, simyacıdır o
Gönlün göksel düşü, miracıdır o

Dâr-ı dünya bilmesin, varsın kadrini

Adını gönlüme dedim yaz hele
Bu işin âhiri yaş dedi gitti
Baktı ki yaprağım durmuş gazele
Duramam, mevsimin kış dedi gitti

Dedim ben ozanım, telim aşkadır