Yaratan son kitabında;
Maide 70'te diyor ki:
'İsrailoğullarından andolsun,
sağlam sözler almıştık biz...'
Devamında görürsünüz;
Tanrı'nın gözünde bile,
Ey karanfil yüreğinde,
umudun öfkesini yeşertmiş anam!
Bilirler mi ki senin doğum sancılarına,
evlat umudu ile direndiğin günleri?
Görürler mi içinin hasret acılarına,
Sen umuttun belki bana.
Son hayal olacaktıysan ama
kırılacaklar içinde;
umut bitsin…
Olma!
Zaman anlamsız!
Zamansız anlamlar içinde yalnız
yaşamaktayım...
Kanatırcasına şimdi kurumuş bir yarayı,
galiba yeniden
kaşımaktayım...
Yoktu Tanrı
sıradan bir yaşamda.
Anlamsızdı,
anlamsızlık yok iken
ve gereksiz…
Sebepsizdi,
Ameleyim be gülüm!
Yıkarken eski bir binayı,
gözlerime kaçan toz;
toz pembe değil...
Ameleyim be gülüm!
Sizin beni sevebilme
ihtimalinizi bıraktım...
Çünkü sevgi denilen kavramın,
sizdeki anlamından ıraktım...
Tüm zaman yalandan ibaretmiş,
Tanrım!
Sen, delisin benden bile...
Eğer ki katlanıyorsan,
belki düzelirim diye;
İnanırım gerçekten
sabrına, kudretine...
Düzenli ordular kadar
aciz bıraktın karşında;
ey duygusal savaşında
gerillacılık oynayan!
Biilesin ki tam şu anda,
Bi şekilde geçmekte zaman,
öylesine...
Bu şekilde yaşanılan her döngü;
umuda engeller gölgesinde,
soğuk...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!