Talha Özsarı Şiirleri - Şair Talha Özsarı

Öyle umardım
Acılarım büyütecekti
Sıyrılıyormuşcasına kültleşmiş derisinden
Ucuz dimağların tahminleri ötesi derinden
Bırakarak usulca bir köşeye daralarını
İncecik nefes dahi sığmayan dar alanı

Göbeğinde firkatin vuslatı özle,
Kavuşmak mümkün ancak katıksız özle.
Kabarık sözle değil muhtasar özle!
Nefsini dipsiz imkansızlarda yıldırmadan,
Musalla taşı son namazını kıldırmadan.

Nere istikamet diye gösterdiğin nokta
Duramaz koşarım unutulsam dahi yokta
Terk-i diyar doğduğum, büyüdüğüm ilimi
Anmasam bir an bile yanarım sevgilimi

Benim ısrarla düştüğüm yerden
Önyargılarıyla tutunmakta hayata
Ustaydı kalabalıklar.
Kalabalıklar, biliyor olmalıydılar
Bahara doğru yaşamayı
Bense güzün derdiyle meşguldüm baharda

Adını anmaktan bile titrerken
Kesti yönümü yolumu ayrılık
Ben artık taze bir nefes beklerken
Bir gözyaşı akar içime ılık

Ay yüzlü yârime veda vaktidir

Baş koymak
Hazana soymak çiçekleri
Takvimleri oymak
Gece vakti ansızın gömülen
Toprağa bir buğday tanesi
Bir kirpi sesi uyandıran geceyi

Parça parça anı uç uca eklemek,
Kor alevden yakıcıdır beklemek.

Dipsiz sessizlik, yankılarla oyuk;
Zarı zamanın ta kökünden soyuk.

Çıkmazında yolun ruhum kıvrılır,
Bu saf halden kalbim bizâr.
Yaralı gönlüme sızar,
Toprak sudan, aşk akıldan sıyrılır.

Dert midir acep dert diye seçtiğim?

Yırt kendini unutmaya
Devrin sahte kodamanı
Ne yapsa tutmayan maya
Bilemez sapla samanı

Etti bütünüyle ters yüz

Sitemim değil vitrindeki güce
Olsa ancak dağlara dağlaradır
Gidecek hiçbir şey kalmadı güce
Çabam ölü sağlara sağlaradır

Düşlerin hiç gelmeyen ipe sapa