Umudu besle çünkü
Bilmelisin ki her yol bayır
Sesini duyan var her zaman
Yeter ki doğru yöne haykır...
(23.12.2004, İstanbul)
Beyaz duvarlar...
Olsa olsa yirmi metrekare bir oda
Bir tek Atatürk portresi var duvarda
Başka resim zaten yasak odada
Dört tane florasan, sanki güneş parlıyor
İnsan da yoruluyor artık, bir dost arıyor
Bu dünya boşmuş demek
Dost bulmak yokmuş demek
Her dost sandığını hep
Kaybetmek varmış demek
Her insan sen değilsin
Bir arkadaş demişti bir zaman:
'Şiir yazmıyorum artık,
Mutsuz adam şiir yazar'
İşte zaman bu zaman
Şairliğim tuttu yine
Mutsuz muyum ben şu an.
Eskiden gün batımları vardı
Kayalıklardan izlenen
Eskiden gün doğumları vardı
Sahillerde beklenen
Eskiden adalarda
Bisiklet kullanmak vardı
Bir çocuk kalbi, taşıdığım
Kırılgan onunki kadar
Sever ölümüne, masum ve derin
Sevgisi kalbinde deryalar kadar derin
Çocuklar gibi gülebilmek isterdim
Doğum günümün ilk şiiri sana
Diğer şiirlerin emanet bana
İstediğinde gel al
Hoşçakal...
(07.08.2004, İstanbul)
Yıllar mutlu geçerse
Kalp aşkından eskise
Gönül yanmayı sevse
Zaman geçsin isterim
Hayat ömürden parça
Zaman geçtikçe insan özlem duyuyor
Bir tek özlemeyi özlemiyor
Bazen anne konuyor özlemin kutusuna
Bazen baba, bazen kardeş, bazen yar
Bazen bir dost omzu aranıyor ağlanacak
Bazen bir kalp aranıyor kendinle ağlayacak
Gözlerinin denizinde umutlarım vardı
Sensiz umutlarım kayıp
Yeşil ağaçların altında, mavisinde denizin
Oturup ağladım, papatyaları sayıp
Bir seviyor, bir sevmiyor dedi yapraklar
Umarsızlığında balıkların, atılan oltalar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!