Yalnızlık,
Bir pencere kenarında duran fincan,
İçinde ne kahve kalmış ne de sohbetten kalan.
Bir yanı sessizliğin koynunda huzur,
Bir yanı kalabalıkta bile yok oluşun buğusu.
Sen ben de yara,
Ben sen de yara,
Söyle kim kime deva?
Her çalan şarkı biraz sen
İçimde dalga dalga büyüyen
Bir sen varsın, sen...
Dert çemberi kırıldı sonunda,
Hayalleri doldurma vakti şimdi.
Gökyüzü başka renkte bu sabah ta,
Yeniden doğuyor içimdeki biri.
Kırık aynada aramam kendimi,
Unutmak için zaman yetmedi,
Kırıntılarıyla yaşadım hatıraları.
Gecenin bir ucunda,
Susarak..
Yasaktı bedenlerimiz birbirine,
İnsandır dedim kendimce
Yanıldım yine hislerimde
Daha neler göreceğim diye
Kaldım yine seninle
Haykıramadım içimdekileri
Sonunda çıktım bir yola,
Bilmediğim bir yolculuğa.
Elimde pusula, sırtımda çanta,
Vardım kendi yalnızlığıma.
Bol bol düşünüp durdum,
Her gece gözyaşımla ıslattım yastığı,
Kimse bilmedi içimdeki acıyı.
Sensiz yaşadım ben bu hayatı,
Yoruldum artık, bırakın beni.
Her gün uyanıyorum sabaha,
Yoksun, yine yoksun
Yanımda, hayatımda...
Alıştım sensiz yaşamaya,
Sensiz nefes almaya.
Kaldın sadece anılarda,
Kaybolacaklar yavaşça.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!