Suzan Kuran Şiirleri - Şair Suzan Kuran

Ben esmer erkekleri
Severim
Çirkin yakışıklı
Yarım dudak gülüşlü
Okşadıkça
Okşana bilen

Ben kadınım
Yoksun olsun sevgilerim
İhanetten, yalandan
Günahlarım aşklarım
Kadar çıplak ve durudur
Gözyaşlarım yıldızlar gibidir

Alıp götürdün benden
Kar beyaz yüreğini
Bir de o çok sevdiğim
Gece gözlerini
Anlaşılmaz ki aşk
Yaşanmazsa ayrılık

Son kuşlarda gitti
Yalnız kaldı ağaçlar
Stockholm’ün
Geceleri bembeyaz
Loş ve ısız tüm
Sokaklar

Aşk hiç bu kadar
Güzel ağlamamıştı
Yaprak yaprak
Dökmüştü yaşlarını
Yangın yeri yüreğine
Kumdan şatoları

Gecenin parmaklarında
Gizemli suskun ay
Denizin en mavisini
Koynunda saklıyordu
Bulutlar arasından
Utangaç bakışlarla

Aşkın büyüsü var yüzünde
Hep özlediğim
Yıldızlar kadar parlak
Denizler kadar derin
Bize sunulan
Bir bağ var gözlerimizde

Her ayrılık
Bir hüzündür sevdiğim
Her veda
Sesiz bir keder
Donuklaşır birden
Güneşi öpen bakışlarım

Eğer gelirsen
Bana bir gün
Buluşursa gözlerimiz
Unutulmuş bir romanın
Yanık sayfalarında
Alabildiğine parlaksa

Gitme kal
Yoksa ben
Nasıl toplarım
Gülüşlerini güneşten
İnmez hiçbir ceylan
Irmaklarıma