Suzan Kuran Şiirleri - Şair Suzan Kuran

Suskun Olur Vedalarım
Ölümcül yok oluşlarımı
Bilmezsin,
Duyamazsın
Sessiz çığlıklarımı
Paramparça olur

Cocuksu düşlerime Götürüyorum senı Akşamüstü yagmurlarıma Ben kı Eylül akşamlarının Günbatımlarına Vurgunum Sayfası yırtık romanlar Yakar ellerimi Benden Neler yok ettin Bilmiyorum Topluyorum şimdi Sürgünü bitmiş Dallardan çiçeklerimi Geri alıyorum senden Çalınmış Gülüşlerimi Ve seni Af ediyorum

Eğer sevmeseydim seni
Uyanmazdı bir günaha
Ihlamur kokulu gecelerimin
Sabahları
Akşam serinliklerinde
kanatlarında kumral

Biz ki
Kadın olmuşuz
Evlatlar doğurmuşuz
Koymuşlar
Onları zindanlara
Gözü yaşlı olmuşuz

bir gün
uyanacaksın
bensiz sabahlara
avuçlarında
çiçekleri solmuş
bir bahar olacak

Seni artık
Eskisi gibi özlemiyorum
Bir şekilde
Kapatıyor acılarımı
Gülüşlerim
Nasılsın yüreğim

Senin gözlerinYağmur çocuk
Ellerin
Başak tarlası
Gülümseyerek
Bak dağ doruklarına
Kar beyazdır

Seni sana anlatiyorum
Aksamin sen saatinde
Ruzgar efil efil
Saclarin sanki
Ellerimde
Ne zaman

belki bir gün
yanımda olacaksın
martılar yüzecek
gökyüzünde
öpeceksin güneşi
yüreğinden

Stockholmde kış
Dantel dantel karlar
Düşüyor pencereme
Elimde kalem küçülmüşüm
Masa başında
Şiirler yazıyorum geceme