Süreyya Çetinkaya Şiirleri - Şair Süreyy ...

SEN; Ahadüs es Samet, Celülü cemil ekbersin
Rahmanı Rahim, Gaffar Gahhar, Gafur, Setdar, Cebbar’sın.
İstediğini ancak sen yaparsın,
Sen Aşk, muhabbetsin.

Dertlere derman,

Ben tabiattan alıyorum sevgimi
Onda görüyorum sevgilimi
Vicdanımda duyarım sesini
İzan şarabı açar dost perdesini.

Edeptir tabiatın dengesi

Ya Rab! Düşürme senden gayriye,
Merhamet eyle bu acize,
İsim verdin Süreyya diye,
O da senin hiçlik fakirinde,
Diler açarsın kime ne?
Anahtar sende.

Hacı Bayram Veli Hazretleri’nin:
“Biz mülk-ü Bakiden gelmişiz
Bu cihanı neyleriz
Dost bağının gülünü derledik
Gülü reyhanı neyleriz
Dost cemalini seyrettik

Sorma bana neden
Ben de bilmem,
Bir ben var benden içeri
O konuşur bu dilden,
Gelmez bir şey
Bu fakirin elinden.

Bana acı çektiren de
Benim dostum.
Gerçek dost ile dostluğu
Onunla buldum.
Her şeyi sabırla
Zikirde buldum.

Sevgi imiş dünyanın
Temeli,
Adalet ise
Onun direği,
Merhamet çatısı altında
Kardeşlik, yardımlaşma

Kendimde buldum
Gerçek dostu
Arayı arayı,
Dost sevgisi sardı
Açılan yarayı,
Bulmaz mı hiç arayan Mevla’yı

Yunus sen ne ganisin
Aşkın esrarını
Sen iyi bilirsin,
Avuç avuç yedim ateşi
Hak sofrasında
Nasıl yandığımı bilirsin.

Anlaşılmaz akılla, hikmetin
Başka bir âlem, her nefesin
Nereye baksam, her yerdesin.

Her nesneden her zerreden
Zikreden, Hay sensin