Suna Aras Şiirleri - Şair Suna Aras

Ölüm ölmek midir?
Yoksa ertelemek mi yaşamı?

Doğuma gitmektir ölüm belki de
Belki bir alış veriş
Varla yokta imece

Deniz nabzımda atıyor
Karada balığa dönüşüyorum
Ölümüme çalışıyor güneş
Aklımdan uçmak geçiyor
Tutuyor içimden birileri
Nutkum kuruyor.

Bir avuç ter kurumuş yastığın ortasında
Bu leke senden kalma
Nere sesimi koysam korkusuna dokunur
Topsuz çocuklar ağlar kalbimin ayazına.

Postacı bu şiiri sevinmeden bıraktı

İlk aşkımın yasını
Bir anneannem tutardı
Ben uyurken
Bana bakar ağlardı
Yutardı gözlerini uyandığımda.

Kurşun sesi yakınlarda gece üç
Perdeyi sıkıladım
Ölü nergis kokuyordu balkonum.

O kadını hatırladım Kızılderili
Silahı omzunda memesinde çocuğu

Ve yalanla boşlanan aşktı
Duygu durgunluğuna düşünce
Şiirin evrensel sesi
Güne bakan yüzümle
Dönüyorum oraya
Aşk

Gün dökülür
Kızıl bir muhabbet dağılır suya
Ürperir saç diplerim yüzümde kasılmalar
İlle de anacığım seni çizerek ufka
Ama yürütemem
Alevler içinde hayalini

Aşkı bağışlatmak değil dileğim
Ya da tanrısını od’una yunmak
Yüreğim okundan fırlamış sanki
Beklenti
Yarama tuz seren boşluk
Adımı alfabene alma

Yarım kalmasa hiçbir söz
Acele olmasa
Deli dumrul sevdalar çoğalsa
Deli gözü bu kentte
Anın anla
Uyuşmazlığına düşen zaman

Al kalbimin yasını kur bırak başucuna
İstanbul şehrinde Üsküdar ağlar
Kırılan her aşkta bir gönül susar
Kirpik yol göstermez gözde yaş ağlar.

Bu gece dursun gece