Suna Aras Şiirleri - Şair Suna Aras

Gözlerinin gezindiği her karede aşk vardı
Gökyüzü görünmüyor dedi kadın
Kucaklayıp korkusunu kalkmıştı.

Aşk dedim
Kanatlansa sığmaz göğe göğün dar

Bana yorgun vurduğum yüreğimdesin
Her aşk kaç mevsimdir onu bilirim
Damlası kaç deniz tutar
Her ayrılık sonrası kavuşma telaşları
Bilirim en oğul arılar salar.

Hayatı gözlerine sakladım, gittin
Üşüyen sokaklar geçti göğsümden
Ayırdın bir yanımı çok ince dilimlere
Bir tarafım sevda moruydu zaten.

Yasaksın

Gece, iki büklüm bir masanın altında
Şiir yazıyor kadın, mum ışığında.

Korku iki göz dolusu
Dört yanında fısıltılar
Kulağı kalmış kapıda.

Hani bana defne dalı getirecektin
Hakkâri’de çocuklar okula gidecekti
Türküsünü İstanbul’ da söyleyecekti Zilan
Biraz mavi biraz bulut biraz da güneş hani
Kimse ölmeyecekti.

Hiç tanrı yoktu aslında
Havva da kandırmadı âdemi bir elmayla
Korku
Ruh hali hikâyeleri
Gözlerimi yitirdiğim gök
Aklımı geri verseydi eğer

Seher Şahin ve ötekilere.


Gecikmem olmamalı sana geldiğim sokak
Arkadaşına sordum seni tanımak için
Vazgeçtim

Kokun çıkmıyor ozan
Tar kırıldı
Kalem mührüdür Muhammet’in ağzımda
Şiir yaz diyor sevdiğim
Hasret toplarcasına
Çalınmış bir avuç dutun tadında.

Elim şakağıma gitti de
Tuz buz oldu aynası senelerin
Hatıralar
Kibrit çaktı içimde
O günler bende değil
Ben varım o günlerde

Dudağı soğumuşsa aşkın
Nasıl ısıtabilir bir aşkın yüreğini
Her elin dokunduğu düştekidir aslında
Her düşte olmayanın hayali.

Ben sana dokundukça düşümle sevişirim