Sultan Yürük Şiirleri - Şair Sultan Yürük

Maviden esişlerin üşütür beni
Kırılır maviden dalım yaprağım
Sanırım ki bu iklim
Bir daha çiçek açmaz
Başıma bulut sarılır
Yarama bulut!

Kayalar kayalar yüksek kayalar
Dibinde bir gelin yoğurt mayalar
Eşini gurbete salmış ağalar
Kara yazma mendil olmuş geline
Sıkıp sıkıp süzer, Hazar gölüne.

Sızlıyor canımdan koptuğun yerler
Bir yanım sendin
Ben kaldım, yarım kaldım...
Unutma ki
Öfkemdeki kaş çatış
Sevincimdeki gülüş

Yaktığı şey gönüldü, dal değildi her zaman
Attığı şey ömürdü, gül değildi her zaman
Baktığı şey göründü, yol değildi her zaman
Hatta bir şey büründü, şal değildi her zaman...

Bütün gücümü kullanarak mı susuyorum, sustuğum için mi düşüyor çenem, hangisi? ..
Sen nereden bileceksin sustuğumda daha çok konuştuğumu?
Ve yorulduğunu boğazımın dilimin? ..
Aslında, konuşuyor olandan çok, suskun olanın yanında şişiyor kafam; bütün düşünüyor ve konuşuyor olabileceklerini düşünmekten…
Yorma beni.
Seni yormamak için bir iki kelam edeyim dedim.

Başla sarmaya
İlk adım attığın yerden
Ben buradan, sen oradan
Dolayalım, bir yumağa yolları...

İki şiş al sonra bana çarşıdan

Kum gibi kul sorma hiç, yolda gezenler ki çok
Görmeye göz yok zaten, hem dahi benzer ki yok
Burnuma bir nebzecik yâr kokusundan eser
Olsa ki bir benzeyen, gönlüme aşk zerki yok…

...

Uğruna gönlümü etsem de harap
Veriyor sabrını yaradan yarab
Çöllere çiğ nasıl bade-i şarap
Zamanla Ruhuma, ab olur serap...

Odda pişer, aşın hası lezizi

Buralarda günler mahzun
Buruk bir sancıyla kıvranır rüzgâr
Kuşların eli varmaz ki uçsun
Ağaçlar asil
Asil analar gibi suskun ağaçlar
Hava karadan sulanmış

Han misâldir arz-ı âlem, üstü altından garip
Kul ki us-dan rızkı vardır, bört böcekten farkı çok
Her nimetten yer içerken, hem de halden muzdarip
Her ne hikmet kimbilir ah, bört böcekten farkı yok…