farkında değilsin -hiç
çiçek kokulu
yollarda yürüyorsun
ömürün boyunu
sonunda öylesine bir
çarşaf kucaklıyor tenini
asit kokulu
yalnızlık
dokunur yüreğime
eritir
adı yokları
yok saymaları
siyaha bakmak
beyazı bilmekten gelir
biri olmazsa
diğerini kim bilir
yoksan kimse yok
adını koyamıyorum senin
bir anlamda benden daha farklısın
bazı yerler var
seni kendimde çözemediğim
oysa kitap gibidir insan
seni yaşamak için
YENİ YILDA;
Hayatı tutabilmek, Sevgiyi kaçırmamak, Keşke dememek için düşlerinizi kendinizle çarpın bu kez...
Ve onları gerçekleştirecek zamanı ayırın kendinize...
yetinmek
masumca
en güzelinden
gamzesinde bir ay yüzün
ya da
kazara bir dokunuşta
götürmek sahibinide sahip olamayandan yana
bakmak aynı suya
aksinde eşit kalmak doyasıya
bırak akanlar aksın
ki akmaz hiçbir şey
kırılmazdan önce
-kendini fazla özletme
demiştim giderken
ıslatmıştı
en sevdiğim sürahi
çiğnediğin kaldırımları
şimdi
çapa atar gibi limana
yanaşmışım yamacına
sana değil
suya yazılırmışım meğer
dinlediğim/minik gecenin kuşları
mutluluk ya da huzur için ne gerek? işte onu diliyorum dostuma,onun olsun.....
Tekrar merhaba
Yazdığımı tekrar okuyunca; şiirim uzarsa ne olur ki diye bir soru yönelttiğinizi duyar gibi oluyorum..Haklısınız..Bir kere şiir uzarsa, yarattığınız hüzün ya da coşkuyu dizginlemek zorlaşır, ikincisi kurgudan uzaklaşırsınız farkında olmadan ve şiir, içinize düşenden farklı bir şi ...
Merhaba
Size şiirinizle ilgili yazacağım kısaca..Yavaş yavaş öykülemeden kaçınıp, lirizme yönelin diyeceğim..Öykülemeyle hüzün yaratabilirsiniz belki ama metafor (bir anlamda uçkunluk yaratmak zordur) ..Öykü kipinde kaldıkça, şiiriniz zorunlu olarak uzayacaktır.Zira öykü eksikliği reddeder, bir ...