Şükrü Topallar Şiirleri - Şair Şükrü Top ...

Bilsen İstanbul'u sevdiğim niçin;
Sende İstanbul'lu olduğun için.
Seni İstanbul'da buldum da sevdim,
Senle İstanbul'u birlikte sevdim.

İstanbul sen demek, sen İstanbul'dun,

Ya! Hazreti Mevlana yolunda mevleviyiz,
Her dem Allah'ı görüp, dönen semazenleriz.

Tennure üzerine destegül hırka giyer,
Gayb aşk pervanesiyiz, başımızda sikkeler.

Şans bir kere kapımı çaldı, fırsat kaçırdım,
Postacı iki kere çaldı, haberin aldım,
Gönül kapım çalındı, doyulmaz aşk yaşadım,
Azrail kapı çalmaz, ölüme hazırlandım.

Bilmem nasıl anlatsam,yazsam seni,
Yazmalıyım,yazılmalı bu şiir.
Sığmazsın hikaye,şarkı,romana,
Bir şiire sığarmısın İstanbul?

Görmek için önce güzellikleri;

Sen yalnız, ben yalnız, ikimiz yalnız.
Yaşıyorduk yalnız, hem yapayalnız.
Yalnız ve yabancı iki insandık,
Aynı şehirdeydik, yalnız yaşardık.

Yalnızlık tak etmiş bir gün canıma;

Ben ömrümü uğruna; al! Güzel verdim sana,
Verseler dünyaları, gözüm sendedir güzel.
Değer mi bir güzele, gülüp, geçtiler bana,
Görebilseler seni, benim gözümle güzel.

Hak verirler o zaman, bende divaneliğe,

Kafe de oturuyor,kahvemi içiyorum.
Serde şairlik var ya! Çevreyi gözlüyorum.
Güzel giyimli biri,belli; adam akıllı,
Tutuyor elde çiçek,güzel adamakıllı.

Kapının tam karşısı,kapı da hep bakışlar,

Dostumu dost bilirim,geçerim hemen serden,
Dostum da gerçek dosttur; vazgeçmez asla benden.
Ortadan böldüm kalbi,koydum altın tepsiye,
Dostum da aynısını,yapıp da versin diye.

Yarım yarım kalplerle,oturduk karşı karşı,

Çocuk ekmek peşinde, terk edilmiş sokağa,
Zavallıcık çok küçük, on yaşındadır anca.
Omuzunda bir sandık asılı, var boyunca
Ezmiş hayatın yükü acımadan tonlarca.
Ağlamaklı yalvarır: - Boyayalım mı? Amca!
Boyatırım, boyalı pabuçları bir daha,

Duygular, düşünceler peş peşe sıralanmış,
Hepsi de paylaşılmış, yalnızlık yalnız kalmış.
Aşk, mutluluk el ele gitmiş sevgililerle,
Geride kalan var mı? Hiç bakmamışlar bile.

Dost, dostuyla eşleşmiş toplanmışlar bu defa,