Sonun Geldi Âşık Şiiri - Halil Kumcu

Hayat zaten zor, biliyorsun bunu;
Duvara tutunarak gidiyorum.
Bütün gelmişim, geçmişim yolunu;
Gamı unutmak için gidiyorum.

Bomboş odada yapayalnız kaldım;
Resmini kara duvara astığım.
Gözlerinin önünde yaralandım;
Kabuk bağlamaz artık, gidiyorum.

Dönmezsin artık, kapılar kapalı;
Yarım kalan şarkılarla susmalı.
Akıl yüreğe sığmaz akşamları;
Bin ofla ardın sıra gidiyorum.

Sonun geldi âşık dününden belli;
Şimdi bana yakın mısın sevgili?
Ölümle anlam kazanan teselli,
Gün başını kaldırdı, gidiyorum.

Bir varsan, bir yoksun yokluk seninle;
Ey sevdasına yenik düştüğümle.
Hiçbir geceye sığmayan özlemle,
Yollar makber çağırdı, gidiyorum.

Üç öğün sesim yetişmedi tabi;
Kıyamet her an kopacakmış gibi.
Ne yelkovanı bildim, ne akrebi;
Bir kollu saat, sonum gidiyorum.

O içimdeki derin boşluk hissi,
Külden vurur, toprak olacak hepsi.
İliklerime kadar işli sesi;
Kırık, buruk kalbimle gidiyorum.

Sen beni dönecekmiş gibi bekle;
Nedeni, niçini, niyesi şöyle.
Helallik hakkını da helal eyle;
Ömrüm anılarımla gidiyorum.

Gitmek çekiyor beni hikâyeden;
Lal gibi sessiz ve ölüm gibiyken.
Geride bırakacağım her şeyden,
Yediğim vurgunlardan gidiyorum.

Halil Kumcu
15 Şubat 2023 / Çarşamba / Bartın