Songül A Yılmaz Şiirleri - Şair Songül A ...

Hava kararır,
Sokak lambaları bir bir yanar.
Zaman yeni peşrevlere güfte yapar.
Ben sükût içinde dinlerim.

Ha geldi ha gelecek yar! Ak gerdanım sızlar.

…..Bu günde gitmedin benden,
Dinliyorum rabbi dinler gibi bu yorgun bedenimi.
Verdiğim her nefesten…

Senden hiç gitmek istemiyorum, rabbim bilir yüreğimden.
Avucumu her açışımda tulânî duamsın sen.

Gözleriyle denizin rengi raks ederken,
Bırak yokluğunu anılarıyla ıslatsın
Sen çal!
‘Dumanı üstünde somun gibi’
Türkünü rüzgâr,
O ateşini göğe, acısını denize sarsın,

....Bu akşam hüzünler birbirine karıştı can…
Eskilerden bir ses oldun kulaklarımdan
Müzik gibi ritimli, ninni gibi uysal
Hiçbir şey tutmuyor gülen gözlerinin yerini.
Oysa şimdi kahvesinde boğulup doyasıya içmek var.

...Rıhtımlar boş kaldı, garlar sessiz, ben sensiz.
Duysan çocuk çığlıklarını, onlar bile ağlamaklı,
Gidişin yersiz.

...Bilmem kaçtır sayısı bekleyişimin, aklım almaz.
Ben değil, günler yoruldu gelmeyişinden,

Çağlıyorken ruhumda acı tatlı yaşamlar
Yuvamda ötmez oldu kolyeli ardıç kuşum
Güneşimiz doğmuyor kararıyor zamanlar
Nedenini sormayın bugün hüzne doyarım.

Ruhumda bir gerilme sanki kemanda yayım.

Sanmasın kimse mahşere dönen yerde kahır.
Yürekler yekvücut olmuş ağlıyor koca şehir.

Kalmasın sancakta nazar, topraktan silinsin hunhar iz
Şayet sarılır şüheda ruh, ay yıldızlı bayrağa tiz.

seyre dalardım dudaklarının her kıvrımını
ve avuç içlerimle bir bir gülüşlerini toplardım
martı kanatlarında gün dönerken
mavi şavkı kıyılara vuran deniz kızıydın sen
kızaran yanaklarından öpesim gelir utanırdım.
sonra gül kurusu hıçkırıklarım sızardı

Sen durma mağrur görün, üstünü ört aşkın, sabret.
Ektiğin özlem tohumudur hasrete binaen.
Ne kadar desen de sevgim bitti! Giiiiit!
Bozkır çiçeğidir yeşerir taşlaşsa da sinen.

Boşuna çektirirsin özüne bunca eziyet.

Adı savaştı,
Yaz sıcağında bile kan donduran.
Sabır diledi kuruyan tüm dudaklar,
Yanan dillerini örterek…
Ağır adımlar vurdu…
Vurdu taşlara,