Sonbaharımı yaşıyorum,
İlki ne çabuk da geçti.
Birbirimizi tanıyamadan,
Elveda demeden gitti.
Dün ezan okunmuştu oysaki,
Bugün sala...
Heyhat, hayat,
Bu kadar mı kısa?
Çocukluğum, gençliğim,
Rüyadan rüyaya geçti.
Her şey bir anda,
Elimden uçtu gitti.
Hangisi karadır, bilemedim:
Sevda mı, toprak mı?
En ağır yara,
Dilde mi, gönülde mi?
Cevapsız sorularla yoğruldum,
Gözyaşıyla mayalandım.
Hep gençlik dedim,
Bir gönülde pişemedim.
Kayıt Tarihi : 11.2.2025 13:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
"Ömür, sonbahar yaprakları gibi sessizce dökülür; farkına vardığında, rüzgâr çoktan savurmuştur."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!