Son Yapraklar Şiiri - Halil Kumcu

Son yapraklar uçuşuyor,
Sonbaharın son ayında.
Son kez düşecek,
Toprak olacak, önünde sonunda.

Dün umudun rengiydi,
Yemyeşil yapraklar,
Bir tuvalin içinde,
Geçtim akşamdan sabaha kadar.

Ne hacettir ki,
Sararıp soldu.
Kelebek kadar ömrümde,
Yine yalnız, yine öksüz koydu.

Hayatımdaki sonlar,
Uçup gidiyor tek tek.
Hangi sonbahar bilmiyorum,
Yerimde yeller esecek.

Basıp geçtiğim bu kara toprak,
Fütursuzca üstümü örtecek.
Kim bilir, kaç yaprak
Ölünün üzerinde ölecek.