Sis Şiiri - İbrahim Sağır

Çöktü yine yurdumun üstüne bir koyu sis,
Kararmış vicdanlarda ulvî duygular hapis.
Yalanın âlâsına bugün siyaset denir,
Talan erbabı ise gün günden semizlenir.
Vaatler,beyanatlar suya çizilen bir hat,
Sandıklar mümbit tarla oylar siyasi hasat.
Peynir gemilerini lafla yürütmek hüner,
Kanunlar lastik gibi nereye çeksen süner
Öyle suratlar var ki tükürsen yağmur sanır,
Yalnız kendi zatını herkesten üstün tanır.
Domuz eti yemeyen akılsızmış lafa bak,
Böyle bir kelam etmez şayet konuşsa kabak.
Laiklik tuzağında kıvranır gerçek mümin,
Kaymaya pek müsait güvenilmiyor zemin.
Özgürlük ve eşitlik dillerde sakız ama,
Slogan terimleri bin bir kılıflı kama.
İlkeler ve izimler ellerindeki silah,
Damgayı vurdular mı artık olunmaz iflah
Şu okuldan mezunlar bu okula giremez,
Bu nasıl demokrasi, bu nasıl bir ince tez.
Bir fasit daire ki içinden çıkılmıyor,
Halka cahil diyenler utanıp sıkılmıyor.
Biz doğuştan üstünüz edasında bazısı,
Hep horlanmak mı böyle bu milletin yazısı.
Çin falından,tarottan alırlarken ilhamı,
Gericilik sayarlar utanmadan İslâm’ı.
Bayağılık, zevksizlik,riya bugün ön safta,
Unutulmuş ne yazık insanlık tozlu rafta.
Fikir arenasında safsata akla delil,
Bu ne cinnet hâlidir mantık suskun ve zelil.
Günden güne artıyor hudutlarda vahamet,
Şaşmamak mümkün değil kuzu kurda emanet.
Çöktü yine yurdumun üstüne bir koyu sis,
Kararmış vicdanlarda ulvî duygular hapis…

1994