Sis Şiiri - Volkan Kaya

Kara bir duman kaplamış buğün İstanbulu,
Neben denizi görebiliyorum,
Nede deniz beni.
Ben, küçük bir tekneyim,
Bu sis bu büyük gemiler beni yer demiyorum,
Dalıyorum içimde karşıya varma umuduyla denize.
Babayı.çocuguna sevgiliyi yarine kavuşturmak umuduyla
Dalıyorum haydi hayrola.
İstanbulun en karanlık günlerinden birinde,
Göz,gözü görmeyen denizine
Üzerimdeki canların kan olacagından habersizce
Umut ezgileri eşliğinde koyuluyorum yola.
Nereden bilebilirim ki
Büyük balığın küçük balığı yediğini,
Büyük gemilerinde küçüklere kini olduğunu,
Tamam biliyorum Şuan yeditepe kan ağlıyor,
Ağıtlar yakılıyor,
Sis iyiden iyice insanın içine işliyor,
İstanbul kanağlıyor,
Biliyorum;
Yediyepe bir babasını kaybetti kan ağlıyo.