Sis Şiiri - Mehmet Çiftci

İçimizde kor topu ateş yanıyor sanki,
Sis çöktü üstümüze boğmak istiyor belki.

Doğum yapan ananın çektiği acıya eş,
Doğmak üzere olan yavrunun gibi telaş.

Karanlığın bütün hışmı abandı üstümüze,
Nefes bile almamız çok zor geliyor bize.

Dağıl ey karanlık sis güneşe yol ver artık,
Aydınlansın dünyamız bu zulmetten usandık.

Can versin doğan güneş ölü toprak canlansın,
Kandan irinden dünya azıcık aydınlansın.

Bir insafsız kelepçe sıkar boğazımızı,
İnsanlıktan çıkarıp taşa benzetti bizi.

Ölmek kurtuluştu ya elimizde imkan yok,
Gülmek kaybolmuş değer ağlamak çırpınmak çok.

Bıktık artık bırakın biz de insanız yahu,
Dağılsın sis bulutu görmüyoruz etrafı.

Kemente girdi ömür bukağılandı hayat,
Taş gibi sis bulutu Rabbim bize yardım et.

Yalvarmak Yaratana el açarak durmadan,
Tek çare elimizde karanlık kudurmadan.

Sancılar acımasız doğsan artık ey güneş,
Kıvrandırıyor bizi zulmet insafsız müthiş.

Doğacak bir gün güneş va'di var Allah'ın,
Dün çok geride kaldı gelmeyecek mi yarın.