Sis Şiiri - Timur Üzel 2

Sis...
Suskunluk ve sessiz.
Kim bu?
Çok sahipsiz..
Denilmiş mi ki ?
Bu ağlamak, bu yağmur
Duman,ateş,kül!
Dipte kalan kara bir is.

Hayalim bir varış.
Sonu ölümle eş değer bir his.
Ömrüm annemden fışkıran hayat.
Artık bu bedende çok pis.
Bir nefes,
Diğer bir nefese yatırılmış korkunç bir bahis.
Oksijen yok sadece kalkıp inen bir göğüs.

Gözlerim yön aldığı bir tavan
Bu gören bakış değil artık
İntihara teşebbüs.
Sen şimdi uyuyorsundur,
Bilirim ki içimde sevdandan öte yok bir yeis.
Bir ses...
Kulaklar mı kesik?
Yoksa çıktığı boğaz mı yırtıldı ?
Ne bu denli,
Neden çok tiz?

Ben eskittim şimdi
Git gel beynimle
Bir çok ayakkabı
bu benden sana menzil alan yol
toz pas kir pis
Halbuki temiz bir gönül türbevari bir his
Yeşili tam yeşili
Ölümü harbisinden ölüm