Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Aramıyorum artık, derdimin ayarını,
Yanmakta bulmuşum ben, bu derdimin harını,
Bir gönül ki yanmazsa, sevdim diyebilir mi,
Tüttürmeli her zaman, yüreğinin narını,

Ay yüzlüm yüzünde gördüm parlayan nuru

Nasılda korumuşsun o sarsılmaz onuru

Gönlündeki sıcaklık yansımış suratına

Sen benim babamsın hayat kaynağım

Hayatımda inan tek dayanağım

Yokluğun içimi,inan yakmakta

Sevmek suçsa arkadaş, ben suçluyum diyorum,
Suçumu inkar değil, ben kabul ediyorum,
Bir mez değil belki de, bin defa söylüyorum,
Ey güzel arkadaşım, ben beni seviyorum,

Seviyorum, seviyorum, ben seni seviyorum,

Ne olur artırmayın, hüznümüz siz geceler,
Ben zaten dert doluyum, taşırır dertler beni,
Bütün her şeye rağmen, yuva buldu serçeler,
Serçenin garipliği, kararttı bak gecemi.

Nefes alıyorsan, sanma vakit geç,
Sahte ilahlardan, uzaklaş vazgeç,
Önüne serilmiş bir sürü yol var,
İnsan olabilmenin yolunu seç,

Sorumluluk insanı insan yapan olgudur,
Gereğini ifa da, içindeki dolgudur,
Dolguyu düşürmeyin, dolgunuzun düşmesi,
Boş teneke misali, anlamsız bir çalgıdır.

Çocuklar aldı karneyi,
Kimi zayıf kimi iyi,
Üzüntü ile neşeyi,
Yaşıyor bütün çocuklar,

Çok yıllar geçti aradan,haber almadım,
Çok hicran aktı yaradan,derman bulmadım,
Alnımda ki bu yazıdan,kurtulamadım,
Yapışmış olan karadan,ayrılamadım.

Tanımakta zorlanırsın, ben ben değilim,

Hasret ne zaman biter,
Neler çektik biz neler,
Birini devirince,
Çıkar başka engeller,