Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Ne olur artırmayın, hüznümüz siz geceler,
Ben zaten dert doluyum, taşırır dertler beni,
Bütün her şeye rağmen, yuva buldu serçeler,
Serçenin garipliği, kararttı bak gecemi.

Sorumluluk insanı insan yapan olgudur,
Gereğini ifa da, içindeki dolgudur,
Dolguyu düşürmeyin, dolgunuzun düşmesi,
Boş teneke misali, anlamsız bir çalgıdır.

Her nereye bakarsam, Elifi görmekteyim,
Her duyduğum seste ben, Elifi duymaktayım,
Elifle yatmaktayım, Elifle kalkmaktayım,
Ben içimi yalnızca, Elife açmaktayım,

Birsin elbet birliğine, inandım ben Allahım,
Senden başka bilirim ki, asla olmaz ilahım,
Senden uzak kaldığım an, arşa çıkmalı ahım,
Dur(Uzak) eyleme beni senden, yalnız sana muhtacım,

Arıyorum yanımda, yoksunuz şimdi,
Nerelere gittiniz, dost bildiklerim,
Düştüm diye dediler, bu adam kimdi,
Böyle mi olacaktı, can bildiklerim,

Çocuklar aldı karneyi,
Kimi zayıf kimi iyi,
Üzüntü ile neşeyi,
Yaşıyor bütün çocuklar,

Hasret ne zaman biter,
Neler çektik biz neler,
Birini devirince,
Çıkar başka engeller,

Çok yıllar geçti aradan,haber almadım,
Çok hicran aktı yaradan,derman bulmadım,
Alnımda ki bu yazıdan,kurtulamadım,
Yapışmış olan karadan,ayrılamadım.

Tanımakta zorlanırsın, ben ben değilim,

Benim gibi sizde sorun
Kimim diye kendinize
Kimim,neyim,nerden geldim
Dönüp bakın dününüze

Dünlerine güvenenler

Git
Hadi
Çekil önümden
Çek git başımdan
Seni görmek değil
Varlığını bile hissetmek istemiyorum