Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Hatayı insan yapar,pişman olan da insan

Beni öyle yaktın ki,bulunmaz bana derman

Sen tanrı değilsin ki,beni nasıl yakarsın

Senin hoşuna gider mi parçalanman,
Param parça cemaatlere ayrılman,
Kuran elinde değil mi söyle bana,
Yok mudur senin kendini sorgulaman,

Fıtratı desteklesin, demokratik atılım,
Hakkı tevzi ederken, yapsın herkes katılım,
Asla mağdur olmasın, doğulum ve batılım,

Yaralar kanıyorsa, olamaz kösteğimiz,
Atılan her adımda, sürecek desteğimiz,

Ne zulme göz yumarım, ne de zalim olurum,
Zulme şahit olursam, karşısında dururum,
Varlığın nişanesi, onurumu korurum,
Hakka yalvardığım an, hep yanımda bulurum.

Ya sustuk ya susturulduk,
Ya kustuk ya kusturulduk,
Bilmem belki de pusturulduk,
Bize bir şeyler oluyor olmasına,
Kim bakar yüreğimizin pasına,
Gelen bile olmaz belki de yasına.

Şu gurbet elleri gittim gideli

Akıyor durmadan gözümün seli

Bazen mecnun derler bazen de deli

Söyleyin kim biliyor, gidip ona sorayım,
İçimdeki hasreti, ben ona anlatayım,
Sevenler ayrılır mı, bu mu aşkın kanunu,
Eğer kanun böyleyse, onu yırtıp atayım,

Ne olur ayırmayın, ruhumu bedenimden,

Kim demiş sensiz kolay, bu dünyada yaşamak,
Asla kolay değildir, inan ki nefes almak,
Neden arkana bile, bakmadan çekip gittin,
Ölümle eş değerdir, ayrılığa dayanmak,

Ceza mı veriyorsun, söyle ayrı kalarak,

Yer kitap, gök kitap, Kuran kitap,
Zerreden kürreye her şey kitap,
Kitaplar kullara eyler hitap,
Aczini fark etmeyen ey nadan,
Bütün bunlara sensin muhatap,
Çevir yüzünü oku bakayım,

Kendimi başkasının, yerine koyabilsem,
Dertlerini anlayıp, empati yapabilsem,
Verdiğim sözlerimin, ardında durabilsem,

Fıtratın ön gördüğü, bir insan olacağım,
Nefretten uzaklaşıp, sevgiyle dolacağım,